Be-héfe

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

be-héfe

adj. Add: useful, needful:--Behéfe (utilis) ic eom eal-lum folce, Coll. M. 26, 25. Cræft behéfe and neódþearf ars utilis et necessaria, 27, 27: 18, 16. Sibling þé swá behéfe swá ðín hand, Hml. Th. i. 516, 15. Mé þingð behéfe þing ꝥ ic gecýðe, Angl. viii. 335, 2: 303, 26. Drihtne bihoefe is Domino necessarius est, Mk. R. II, 3. Sýn gehwám behéfe þing (necessaria) gesealde, R. Ben. 57, 17: 132, 4. Land ðæ him gehændre beó and behéfre terra quae eis uicinior sit uel utilior, C. D.

Parole correlate: 137, 21. Sélost and hire behéfast, Hml. S. 33, 252. Feówer þing synt ealra þinga behéfost þám árwyrðan men, Wlfst. 247, II. Þing þe behéfuste synt tó witanne, Angl. viii. 321, 40. v. níd-, un-behéfe. be-hefe