Ge-feá

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

ge-feá

Add: d. gefeán, gefeáne; d. pl. gefeán, gefeánum. (1) joy; -- Mid mycle gefeán gewuldrad, Bl. H. 139, 1. Ðám unblíðum sint tó cýðanne ðá gefeán (laeta) ðe him gehátene sindon, Past. 187, 16. Þéh þe hé úte wǽre belocen fram neorcxnawanges gefeán (gaudiis), hé gemunde þá ylcan gefeán, for þon þe hé ǽr heora breác, Gr. D. 261, 3-6. Écum gefeánum wilfægene sempiternis gaudiis compotes, Hy. S. 123, 9. Tó gehýranne þá gefeán (gaudia) þæs heofonlícan ríces, Bd. 4, 2; Sch. 345, 9. (1 a) with cause of joy in gen. :-- Næs hié þǽre fylle gefeán hæfdon, B. 562. Ic þæs ealles mæg gefeán habban, 2740. Hæbbe þæs gefeán folca ǽghwylc, þæs þe þú hí on rihtum rǽdum démest, Ps. Th. 66, 4. (2) joyous action :-- Gefeá tripudium, Wrt. Voc. i. 51, 5. Gefeáne tripudio, i. gaudio, Hpt. Gl. 404, 52. [O. H. Ger. ge-feho gaudium.]

Parole correlate: un-gefeá; ge-feón, ge-fea