Land-seten

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

e;

land-seten

f. I. Land in possession or occupation, an estate :-- Ðis his sió landseten æt Stántúne ðe Cénwold hæfde [then follow the boundaries], Cod. Dip. Kmbl. iii. 403, 24. [cf. ii. 143 where it is said 'Æþelwulf suo fideli ministro nomine Cenwold jure hereditario possidendam condonavit terram in loco ubi a ruricolis Stantun nominatur.' And 144, 'Territoria istius agelli his terminibus circumdata esse videntur.' II. occupation of land :-- Gebyreþ ðæt him man tó landsetene sylle ii oxan and i cú and vi sceáp moris est ut ad terram assidendam dentur ei ii boves, et i vacca, et vi oves, L. R. S. 4; Th. i. 434, 23. land-seten