Spearca
Dizionario Anglo-Sassone Inglese Antico di Bosworth & Toller - spearca
Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:
an;
- spearca
- m. A spark. I. literal:--Spærca scintella, Wrt. Voc. ii. 120, 21. Spearca scintilla, i. 66, 39: 284, 14. Ne biþ ðǽr leóhtes án lytel spearca, Wulfst. 139, 11. Sleá hé him ánne spearcan, Lchdm. ii. 290, 17. Hí ásprungan up swá swá spearcan, Homl. Th. ii. 350, 23: Bd. 3, 10; S. 534, 31. Ðæt manega menn geseóþ feallan of ðære heofene, swylce hit sýn steorran, hit beóþ spearcan of ðam rodere, Anglia viii. 320, 33. His eágan wǽron fýrene spearcan sprengende, Homl. Th. i. 466, 26. II. metaphorical:--Se spearca ðara gódra weorca, Past. 14; Swt. 87, 6. Sum spearca sóþfæstnesse, Bt. 35, 5; Fox 164, 2. Ne furðum án spearca mínes cynrenes nis mé forlǽtan, Homl. Skt. ii. 30, 206. Gif ða scyldigan ǽnigne spearcan wísdómes hæfdon, 38, 7; Fox 210, 9. Word spearcum fleáh áttre gelícost, Cd. Th. 274, 32; Sat. 162.