Yrfe

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

(cf. orf;

yrfe

or (?) irfe, q. v.), es; n. Cattle :-- For án eówre yrfe sceal beón hér oves tantum vestrae et armenta remaneant, Ex. 10, 24. Gnættas wǽron gewordene on mannum and on yrfe (in jumentis), 8, 17. Eft hwyrfende wæs tó ðæm yrfe and tó ðæm ceápe and tó heora gesetum, Blickl. Homl. 199, 6. Ǽgðer ge on mannum ge on gehwelces cynnes yrfe, Chr. 910; Erl. 100, 14. Menn and yrfe (orf, ) hí slógon, 1010; Erl. 143, 28. Ðá ðæt land ǽrest mín láford mǽ tó lǽt, ðá wæs hit ierfelæás (omni peccunia caruit) . . . . And ic sælf ðæt ierfæ (peccuniam) tó gestríndæ . . . . Ðonnæ is ðǽr nú irfæs (pecuniae) ðæs ðæs stranga wintær lǽfæd hæfð nigon ealð hríðru, and feówer and hundændlæftig ealdra swína, Chart. Th. 162, 26-163, 4. v. irfe. yrfe

Parole correlate: l.