Á-scúfan

Menurut Kamus Old English:

á-scúfan

Add:--Áscúfið praecipitat, Txts. 89, 1644. Ásceáf on weg explodit, excludit, Wrt. Voc. ii. 29, 72. I. literal, where an object is moved:--Hé hit ásceáf fram his múðe, Hml. Th. ii. 254, 17. Út áscúfen eliminant, An. Ox. 4697. Scipu út áscúfan, Chr. 897; P. 91, 13. Hí woldon hine niðer áscúfan (of clife), Hml. Th. ii. 236, 34. Ásceófan, Hml. S. 18, 350. Beseah hé tó þǽre sceande (Iezebel) up and hét hí ásceófon underbæc, 345. Wæs ic ána út ásceofen, 23 b, 415. Betwux þám leónum áscofen, Hml. Th. ii. 174, 4. II. figurative, (1) to drive away, repel:--Hig þæne deófol fram heom áscúfað, Angl. viii. 330, 25. Hé þá strǽle þára áwerigdra gásta him fram ásceáf, Guth. 44, 1. Áscýfað yfelgiornisse deponentes malitiam, Rtl. 25, 23. Ꝥte þú áscúfe (retrudas) from mé ðá ungesewenlican næglas, Lch. i. lxxi, 3. Ǽlc gesceaft onscunað ꝥ ꝥ hire wiþerweard biþ, and tiolaþ ꝥ hit him ꝥ from áscúfe, Bt. 16, 3; F. 56, 5. (2) to expel:--Beó út áscofen trudatur, An. Ox. 823. Of his cyneríce áscofen, Hml. Th. i. 488, 16. Hí beóð út áscofan exterminabuntur, Ps. L. 36, 11. Mancynn wearð ásceofen of myrhðe neorxna wanges, Hml. Th. i. 154, 11: Bl. H. 17, 15. (3) to drive forward, impel, overthrow:--Áscúf praecipita, Ps. L. 54, 10. Áscoben impulsus, Bl. Gl. (4) to give up:--Se cyning þone wítegan him tó handum ásceáf, Hml. Th. i. 570, 28. [O. H. Ger. ar-sciuban alienare.] a-scufan