Cyrten

Menurut Kamus Old English:

cyrten

adj. Add: I. comely in person:--Se seofoða heáfodleahter is geháten ídel wuldor . . . þonne se man gewilnað þæt hé sý cyrten, and nele foresceáwian þæt úre líchaman beóð áwende tó duste, Hml. Th. ii. 220, 29. Heó (Esther) wæs on wæstme cyrten, Hml. A. 95, 99. Þá geceás man þá twégen cnihtas, for þám þe hí wǽron cáflice and cyrtene, Hml. S. 30, 300. II. as a complimentary epithet (cf. later use of fair):--Wé willað heora geréna kyrtenum (cf. lá, árwurðan preóstas, 330, 2: 314, 12: wite þú, geráda preóst, 330, 17: wynsume preóstas, 329, 19: wynsume bóceras, 313, 37) preóstum gecýðan, Angl. viii. 326, 2. cyrten