Ge-fæstan

Menurut Kamus Old English:

ge-fæstan

to fast. Add: (1) in a general sense, to abstain from food :-- Mið ðý gefæste cum jejunasset, Mt. L. 4, 2. Gefaested macilentus, Wrt. Voc. ii. 113, 70. Gefæsted, 55, 59. (2) to fast as discipline, (a) absolute :-- Mið ðý gié gefæstas cum jejunatis, Mt. L. 6, 16. Gefæstað jejunabunt, Lk. L. 5, 35. Gefæsdon jejunabant, Mt. L. 9, 15. Gefaesta jejunare, Lk. L. 5, 34. (b) with cognate accusative :-- Se man þe þis gefæst, Lch. iii. 228, 23. Þá þe Sunnandæges freóls heóldan and heora lencten wel gefæsten, Wlfst. 244, 19. Þæt þú þín lengten rihtlice gehealde and dæghwámlíce tó ánes mǽles þæt fæsten gefæste, 247, 34. Þæt hí þæt fæsten þe lustlícor gefæstan, 181, 20. Ðǽre nihte þe hié þæt fæsten gefæst hæfdon, Bl. H. 205, 34. Þonne wyrð gefæst swá fæla fæstena swá bið daga on .vii. geárum. Ll. Th. ii. 286, 26. ge-fæstan