Leáf

Menurut Kamus Old English:

leáf

Add: I. a leaf of a tree, plant, &c. :-- Leáf folium, rind cortix, Wrt. Voc. i. 285, 77. Nǽfre brosniað leáf under lyfte, Ph. 39. Lytle hwíle leáf beóð gréne, Sal. 312. Hleófa (leáf, R.) folia, Mt. L. 24, 32. Þú þá treówa on hærfesttíd heora leáfa bereáfast and eft on lencten óþru leáf sellest, Bt. 4; F. 8, 4-7. Hié heora líchoman leáfum beþeahton, Gen. 845. Beám sceal on eorðan leáfum líðan, Gn. Ex. 26. I a. an artificial leaf :-- Gylden is se Godes cwide gimmum ástǽned, hafað silfren leáf, Sal. 64. II. a leaf of a book :-- Hér on þysan óþran leáfe onginð seó æftere bóc, Gr. D. 92, 2. Se ǽresta heofon gefealden swá swá bóca leáf beóð, Verc. Först. 122, 14. Feówer leáfum oþþe fífum of þǽre bóce gerǽddum, R. Ben. 67, 7.

Kata terkait: cawel-, fíc-, hoc-, holen-, ítig-, wín-leáf. leaf,leaf-,-leaf