def. se fyrmesta, seó, ðæt fyrmeste; sup. adj. FOREMOST, first; prīmus :-- Se ðe wyle betweox eów beon fyrmest, sý he eówer þeów qui vŏluĕrit inter vos prīmus esse, ĕrit vester servus, Mt. Bos. 20, 27: Mk. Bos. 9, 35: Boutr. Scrd. 21, 35. Se fyrmesta and se betesta the foremost and the best; præstantissĭmus, Cot. 153. Se fyrmesta is eásterne wind the first is the east wind, Bd. de nat. rerum; Wrt. popl. science 17, 22; Lchdm. iii. 274, 13. Ðis ys ðæt mǽste and ðæt fyrmeste bebod hoc est maxĭmum et prīmum mandātum, Mt. Bos. 22, 38. Agynn fram ðám ýtemestan óþ ðone fyrmestan begin from the last to the first, 20, 8. Manega fyrmeste beóþ ýtemeste, and ýtemeste fyrmeste multi ĕrunt prīmi novissĭmi, et novissĭmi prīmi, 19, 30: Mk. Bos. 10, 31: Lk. Bos. 13, 30. Ða fyrmestan prīmi, Mt. Bos. 20, 16. Fyrmest manna first of men; summas, prīmas, Ælfc. Gr. 9, 25; Som. 10, 58, 59: Chr. 1086; Erl. 221, 39. Fyrmeste [MS. fyrmyste] naman primĭtīvan ōmĭna, 5; Som. 4, 8. fyrmest