1 un-hírsumness
f. Disobedience :-- Ðurh gewyrht sumre unhýrsumnesse per meritum cujusdam inobedientiae, Bd. 4, 6; S. 573, 38: 5, 6; S. 619, 22. Æt ðæs ǽrestan mannes unhýrsumnesse, Blickl. Homl. 85, 31. For heora unhýrsumnesse Godes beboda, 95, 8. Gefriða mé wið ðises folces unhýrsumnesse eripies me de contradictionibus populi, Ps. Th. 17, 41. Hé déð unhiérsumnesse Gode, Past. 54; Swt. 421, 32.