f. I. riding, going on horseback or in a carriage. moris erat eidem antistiti opus evangelii magis ambulando per loca quam equitando perficere, Bd. 4, 3; S. 566, 32. Nán mon for ðý ne rít ðe hine rídan lyste, ac rít for ðý ðe hé mid ðære ráde earnaþ sume earnunga. Sume mid ðære ráde earniaþ ðæt hié síen ðý hálran, Bt. 34, 7; Fox 144, 5-8. Ðá wearð his hors gesíclod, and feóll wealwigende geond ða eorþan ... Hé begann ðá tó gereccenne hú him on ráde getímode, Swt. A. S. Rdr. 101, 178. Gif mon on mycelre ráde oððe on miclum gangum weorðe geteorad, Lchdm. i. 76, 4. Ðæt man funde ǽnne man tó ráde oððe tó gange, L. Ath. I a. going in a ship :-- Sió cwén bebeád áras fýsan tó ráde, sceoldon Rómwarena ofer heánne holm hláford sécean, Elen. Kmbl. 1960 ; El. 982. II. an expedition on horseback; in a hostile sense a raid :-- Ðonne rídan ða yldestan men tó ... and nimon eall ðæt hé áge, and fó se cyning tó healfum, tó healfum ða men ðe on ðære ráde beón, L. Ath. i. 20; Th. i. 210, 7. Gif áðor oððe mǽg oððe fremde ða ráde forsace, L. C. S. 25; Th. i. 390, 24. Cyninges þegnas oft ráde onridon, Chr. 871; Erl. 76, 11. III. a road; in the compounds brim-, hran-, hweogol-, segl-, streám-, swan-, wíg-rád. IV. the name of the Runic R. See also next word. [Icel. reið riding; a raid.]