adj. Unrighteous, unjust, wicked, wrongful :-- Unryhtlícu iersung, ðæt is ðæt mon iersige on óðerne for his góde (on account of his prosperity), Past. 27; Swt. 189, 8. Hié him andwyrdon ðæt hit gemálíc wǽre and uuryhtlíc ðæt swá oferwlenced cyning sceolde winnan on swá earm folc responderunt, stolide opulentissimum regem adversus inopes sumsisse bellum, Ors. 1, 10; Swt. 44, 11. Gif ǽlces mannes líf ǽfre sceole swá gán ðæt hé mæge forbúgan bysmorlíce dǽda, ðonne bið unrihtlíc ðæt ða unrihtwísan onfón wítnunge for heora wóhnysse, Homl. Skt. i. 17, 231: Homl. Th. i. 292, 5. Ne lufa ðú gítsunga ne unrihtlíce welan ... Beó ðé swíðe ælfremed ǽlc unrihtlíc gestreón, Basil admn. 9; Norm. 52, 18-21. For ðinum gódan willan ðú wéndest ðæt ðé nánwuht unrihtlíces on becuman ne mihte, Bt. 7, 3; Fox 22, 15. Þing unrihtlíc rem injustam, Ps. Spl. 100, 3. Hé ne mæg ðurhteón ðæt unryhtlíce weorc nequaquam usque ad opus nefarium rapitur, Past. 11; Swt. 73, 6. Mé egleþ swýðe ða unrihtlícan gefeoht ðe betwux ús sylfum syndan, L. Edm. S. prm.; Th. i. 246, 24. Be unrihtlícum hǽmedum de pravis coitibus, L. Ecg. C. 21, tit.; Th. ii. 130, 4. [O. H. Ger. un-rehtlíh: Icel. ú-réttligr.] un-rihtlic