1 mearc-stapa
m. One who wanders about the desolate mark or border-land :-- Grendel, mǽre mearcstapa, Beo. Th. 206; B. 103. Hié gesáwon swylce twegen micle mearcstapan móras healdan; óðer wæs idese onlícnes óðer on weres wæstmum wræclástas træd ... Hié dýgel lond warigeaþ, wulfhleoþu, windige næssas, frécne fengelád, 2698-2722; B. 1347-1359.