1 sceótend
m. One who shoots, a warrior :-- Sceótend wǽron gúþe gegremede, Judth. Thw. 26, 2; Jud. 305: Beo. Th. 1411; B. 703: Met. 1, 11. Sceótend sendaþ flángeweorc, Exon. Th. 42, 20; Cri. 675. Hlyn scylda and sceafta, sceótendra fyll, Cd. Th. 124, 14; Gen. 2062. Ofer sceótendum, 184, 24; Exod. 112: 129, 14; Gen. 2143. sceotend