1 sneówan
p. sneáw (?), sneówde (?) To proceed, go, come, hasten:--On brim sneóweþ snel under segle, Andr. Kmbl. 1008; An. 504. Mid ǽrdæge eástan sneóweþ (snoweþ, MS.) wlitig and wynsum (of the sun), Exon. Th. 350, 12; Sch. 62. Ðá com beácna bearhtost (the sun) oferbreomo sneówan, Andr. Kmbl. 484; An. 242: 3333; An. 1670. [Goth. sniwan; p. snau, pl. snéwun to go, come: cf. (?) Icel. snöggr sudden.] sneowan