Tó-drífan

Secondo il Dizionario dell'Inglese Antico:

tó-drífan

p. -dráf, pl. -drifon; pp. -drifen To drive in different directions, drive away. I. to drive asunder, separate :-- Wit ætsomne on sǽ wǽron fíf nibta fyrst, óþþæt unc flód tódráf. Beo. Th. 1095; B. 545. II. to scatter, disperse :-- Se wulf tódrífþ (tódrífeð. Lind. Rush.) ða sceáp lupus dispergit oves, Jn. Skt. 10, 12. Wulfas tódrífaþ dine heorde, Blickl. Homl. 225, 18. Ðú hí wíde tódríf disperge illos, Ps. Th. 58, II. Hé híi wolde on ðam wéstenne wíde tódrífan ut prosterneret eos in deserlo, 105, 21. Wurde seó eorbe tódrifen mid ðam winde swá swá dust, Bt. 33, 4; Fox 130, 8: Met. 20, 104. Licgaþ æfter lande loccas tódrifene, Andr. Kmbl. 2852 ; An. 1428. III. to scatter, destroy :-- Hé hí on heora fácne fæste tódrífeþ in malitiis eorum disperdet illos Dominus, Ps. Th. 93, 22. Do míne feóndas tódrífe disperdes inimicos meos, 142, 12. IV. to drive away, send elsewhere :-- Ðú ús tódrife repulisli nos. Ps. Th. 59, l. Fram áswengde vel tódráf excussit, i. dejecit, Wrt. Voc. ii. 146, 18. Dryhten áwearp hine ðá of ðam wuldre and wíde tódráf. Salm. Kmbl. 928; Sal. 463. Se ðe æfter rihte wille æfter spyrian swá deóplíce, ðæt hit tódrífan ne mæg monna æenig ne ámerran ǽénig eorðlíc þincg quisquis vestigat verum, cupitque nullis ille deviisfalli, Met. 22, 3. Ða tódrifenan actos. Wrt. Voc. ii. 9, 58. V. to drive away, dispel, put an end to :-- Gáte tord ða swylas tódrífþ, Lchdm. i. 356, l. Ða springas hyt tódrífeþ, 7. Se hálga deófulgild tódráf and gedwolan fylde, Andr. Kmbl. 3372; An. 1690. Tódríf ðone mist ðe nú hangaþ beforan úres módes eágum disjice nebulas, Bt. 33, 4 ; Fox 132, 32 : Met. 20, 264. Wearð se háta líg tódrifen and tódwæsced, Cd. Th. 238, II; Dan. 353. [Al he todrof þes kinges here, Laym. 549. Hiss stren all shollde ben todrifenn and toskeȝȝredd, Orm. 16397. O. Frs. tó-dríva: O. H. Ger. ze-tríban dispellere, dispergere, diverberare.]

Parole correlate: tó-drǽfan. to-drifan