1 út-faru
f. A going out, going abroad or out of doors :-- Ðæt nán neód ne sý munecum útan tó farenne, for ðý ðe seó útfaru nán þing ne framaþ hira sáulum ut non sit necessitas monachis vagandi foris quia omnino non expedit animabus eorum, R. Ben. 127, 8. [Icel. út-för.] ut-faru