1 wilsumlíce
adv. I. willingly, voluntarily, spontaneously :-- Hé wilsumlíce (sponte) hine geþeódde tó ðam cyninge, Bd. 3, 7 ; S. 529, 44. Se ðe ne wyle cyricean duru wilsumlíce (sponte) geeádmóded in-gangan, se sceal nýde on helle duru miwilsumlíce geniþerad gelǽded beón, 5, 14; S. 634, 19. Wilsumlíce (voluntarie) ic onsecg[e] ðé, Ps. Surt. 53, 8. II. devoutly, devotedly :-- Lifde se man his líf Gode swýþe willsumlíce ducens vitam multum Deo devotam, Bd. 4, 25 ; S. 599, 29.