m. A punisher, tormentor:--Wítnere lictor, Wrt. Voc. ii. 52, 59. Se déma betǽcð ða unrihtwísan ðam unmildheortan wítnere, and se wítnere hí gebrincð on cwearterne, Homl. Ass. 8, 205. Ðonne beóð ða hire (the soul's) wítneras, ða ðe hí tó ðám leahtrum forspeónon, Homl. Th. i. 410, 31. Se hláford sealde hyne ðam wítnerum (tortoribus), Mt. Kmbl. 18, 34. Se heretoga cwæþ: 'Gé beóð gewítnode' . . . Ðá swór se déma, ðæt hí þurh drýcræfte ða stánas áwendon tó heora wítnerum, Homl. Skt. i. 11, 110. [O. L. Ger. wítneri tortor: O. H. Ger. wízinári ultor, tortor, lictor.] witnere