Lím

古英語辞典によると:

es;

LÍM

m. LIME, material which causes adhesion, cement, mortar, glue, gluten, bird lime, thick substance made of curds, paste :-- Ánes cynnes lím bitumen, Ælfc. Gl. 56; Som. 67, 43; Wrt, Voc, 37, 31. Lím tó fugele gluten; eglím glara, Ælfc. Gl. 80, 81; Som. 72, 118, 119; Wrt, Voc. 47, 1, 2, Gebærnd lím calcis viva, Wrt. Voc. ii. 127. 49. Lím cementum, i. cesura lapidis, 130, 62: bitumen, 11, 8: cola, 20, 24: gluten, 40, 25: glus, 40, 72. Liim, caluuer galmilla, 109, 55. Lím, molecgn galmilla, 40, 62. Liim, molegn, Ep. Gl. 10 f, 32. Lím calmilla, Wrt. Voc. 290, 35; gluten, Ælfc. Gr. 9, 12; Som. 9, 30. Swá lím gefæstnaþ fell tó sumum brede as glue, fastens a skin to a board, 44; Som, 45, 25. Límes calcis, Wrt. Voc. ii. 19, 52. Áfæstnod ic eom on líme grundes infixus sum in limo profundi, Ps. Spl. 68, 2. Ic beswíce fugelas mid líme decipio aves glutino, Coll. Monast. Th. 25, 13. Eorþan líme ... ðæt is syndrig cynn, symle biþ ðý heardra ðé hit swearte sǽstreámas swíðor beátaþ, Cd. 66; Th. 80, 2-10; Gen. 1322-1326. Þurh lím per cola, Hpt. Gl. 411, 7. [Icel. lím; n. lime, glue, paste: O. H. Ger. lím bitumen, gluten, viscus: Ger. leim; m.] DER. æg-, fugel-, stán-lím; and see ge-líman, -límian. lim