Scín-

古英語辞典によると:

scinn-cræft, es:

scín-

m. I. the art by which deceptive appearances are produced, magic:-- Ðis synt ða ídelnyssa ðisse worlde . . . scíncræft hae sunt vanitates hujus mundi . . . ars magica, L. Ecg. P. i, 8; Th. ii. 174, 34. Hié ne angeátan mid hwelcum scinncræfte and mid hwelcum lotwrence hit deófla dydon. Ors. 3, 3; Swt. 102, 17. Hé behét ánum drýmen sceattes, gif hé mid his scýncræfte (scín-, MS. O. ) him ðæt mǽden mihte gemacian tó wífe, Homl. Skt. i. 3, 365. Beó ic scyldig, gif ic his scýncræft ne mæg ádwæscan mid mínum drýcræfte, 14, 57. Hý wǽron tó sáre beswicene þurh ðæs sweartan deófles scíncræft, Wulfst. 198, 18. II. a magic art or trick:-- Scíncræfte praestigia, Wrt. Voc. ii. 66, 59. Wiccan beóþ tó helle bescofene for heora scín-cræftum, Homl. Th. ii. 330, 29. Hí mid mislícum scýncræfton ðæt folc dwelodon, 482, 4. Hé wolde ðære fǽmnan mód on his scíncræftum onwendan tó hǽðendóme, Shrn. 135, I. Ðá cwǽdon hí, ðæt hí scinn-cræftas ne cúþan, 90, 10. Se sceocca eów lǽrþ ðyllíce scíncræftas, Homl. Skt. i. 17, 106. ¶ In the following the word is glossed as if it were scíncræftiga:-- Scíncræfta hierofhantorum, Wrt. Voc. ii. 43, 25: 82, 7: Hpt. Gl. 483, 7. scin-,scin,scyn