Mán-sceaða
보즈워스와 톨러의 앵글로색슨어 고대 영어 사전 - mán-sceaða
고대 영어 사전에 따르면:
-scaða, an;
- mán-sceaða
- m. I. A wicked and harmful person :-- Se mánsceaða (the fire drake), Beo. Th. 5022; B. 2514. Se mánscaða (Grendel), 1428; B. 712: 1479; B. 737: (Grendel's mother), 2682; B. 1339. Míne myrðran and mánsceaðan (evil spirits). Exon. 42 a; Th. 141, 5; Gú. 622: 46a; Th. 156, 27; Gú. 881: (the giants before the flood), Cd. 64; Th. 77, 2; Gen. 1269: (the Egyptians who oppressed the Israelites), 144; Th. 179, 31; Exod. 37. II. a sinner, one who wickedly does wrong :-- Ðonne mánsceaða fore Meotude forht on ðam dóme standeþ, Exon. 30 b; Th. 95, 20; Cri. 1560. Ðǽr fýr maansceaðan ða synfullan forbærnde flamma combussit peccatores, Ps. Th. 105, 16. [O. Sax. mén-skaðo applied to the devil and to the Jews.] man-sceaða