Betst
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - betst
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
- betst
- ad wel [?bet well, q. v.] Best, most; optime :-- Ðæt betst lícaþ that pleases.best, Bt. 18, 2; Fox 64, 23. Ic him betst truwode I most trusted them, Bt. 2; Fox 4, 12. Albínus wæs betst gelǽred Albinus was most learned, Bd. pref; S. 471, 23. betst