Bítel

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

bítel

m. A beetle, hammer :-- Nán monn ne gehiérde æxe hlem ne biétles suég absque mallei sonitu, Past. 253, 17. Hé sceal habban æcse, . . . býtel, Angl. ix. 263, 7. Þá blacan bétlas nigro colore (the noun is unglossed), Wrt. Voc. ii. 61. 58. [O. H. Ger. stein-bózil latomus. ] in Dict. bitel

Powiązane słowa: býtl