Chor'
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - chor'
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
es;
- chor'
- m. A choir. Add: (1) local:--Chor sacrarium, i. sanctuarium, An. Ox. 2990. Þá þénas inn gán tó chore ministri introeant chorum, Angl. xiii. 391, 370. Gelamp ꝥ þá Frencisce men brǽcen þone chor, Chr. 1083; P. 215, 8. (2) personal:--Tó þǽre mæssan offrige se swíþra chor (dexter chorus), se wynstra tó heáhmæssan, Angl. xiii. 384, 278. Andswarige eall chor, 410, 644. Oþ þæt chor endige, 646. Cild swíþran chores, 645. Ne hé ne gedyrstlǽce þæt hé hine þǽm chore geþeóde, R. Ben. 69, 5: 70, 13. chor