Dór

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - dór

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

DÓR
pl. nom. acc. dór, dóru, dúru; n. A large door; porta :-- Ðæt ðú ðíne dóru mihtest bedón fæste that thou mightest shut fast thy doors, Ps. Th. 147, 2. Gáþ nú on his dóru intrāte portas ejus, Ps. Th. 99, 3. Hóh ða wyrte on ðam [MS. ðan] dóre hang the herbs on the door, Lchdm. iii. 56, 29. Forðon he ǽren dór eáðe gescéneþ [MS. gesceeneþ] quia contrīvit portas æreas, Ps. Th. 106, 15. Dúru doors, Exon. 97 b; Th. 364, 29. [Prompt. dore: Wyc. Piers P. Chauc. dore: Laym. dure, dore: Plat. döre a door; door a gate: O. Sax. dor, n. a door, gate: Frs. doare, doar: O. Frs. dore, dure a door: Ger. thüre, f. a door; thor, n. a gate: Goth. daúr, n; daúro, f: Dan. dör, n: Swed. dörr, f: Icel. dyrr, f: O. Nrs. dyrr, n: Grk. θυtonos;ρα: Sansk. dvār, f; dvāra, n.] DER. Fífel-dór, hel-, helle, weall-. f. dor

Powiązane słowa: dúru,

Back