Fann
Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - fann
Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:
e;
- fann
- f. Add: -- Fon vanna, Wrt. Voc. ii. 123, 15. Hý habbað micelne múð swá fann (swǽ fon, ) ore amplissimo sicut uannum, Nar. 35, 31. Hí habbað eáran swá fann (fan, v. l.) aures habentes tamquam uannum, 37, 11. Man sceal habban . . . fauna, trogas, æscena, Angl. ix. 264, 14. Cf. wind-fana. fann