Ge-tinge

Słownik Anglo-Saski Staroangielski Boswortha i Tollera - ge-tinge

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

-tingce, -tynge;

ge-tinge
adj. Skilful with the tongue, eloquent :-- Getinge disertus, Ælfc. Gr. 47; Som. 48, 51. Getingce lepida vel facunda, Ælfc. Gl. 100; Som. 76, 129; Wrt. Voc. 55, 1. Gif se Hǽlend gecure æt fruman getinge láreówas if the Saviour had chosen at first eloquent teachers, Homl. Th. i. 578, 1. Wer getinge vir linguosus, Ps. Spl. C. 139, 12.

Powiązane słowa: ge-tynge. ge-tinge

Back