Íren

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

íren

n. Add: I. iron :-- Ylda oferstígeð stýle, heó ábíteð íren mid óme, Sal. 300. II. an instrument, tool, appliance, &c., made of iron :-- Swá ǽscǽre beó hé ꝥ íren ne cume on hǽre ne on nægle, Ll. Th. ii. 280, 21. II a. a sword :-- Gúðbill geswác, swá hyt nó sceolde íren ǽrgód, B. 2586. Wæs þǽm hæftméce Hrunting nama . . . ecghwæs (ecg wæs, MS. ) íren, B. 1459 : 2778. Íren ecgheard, An. 1183. Méce, . . . dýre íren, B. 2050. Him írenna ecge ne mihton helpan æt hilde, 2683. írenum chalibis, Wrt. Voc. ii. 19, 40. II b. a fetter :-- Gehéndun in fótcospum foet his, íren ðorhleórde sáwle his, Ps. Srt. 104, 18. Gebundne in írene, 106, 10. II c. the iron used in the ordeal, the ordeal by hot iron :-- Hé ládige hine mid írene adlegiet se per Dei judicium, Ll. Th. i. 489, 19, 21.

Powiązane słowa: brand-, cimb-, gád-, lǽce-, writ-, ypping-íren. iren