Sand

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es;

sand

n. I. sand, gravel:--Sand glarea, glitis, vel samia, Wrt. Voc. i. 22, 8: arena, 37, 32. Sande sablo, ii. 89, 36. Hé behídde hyne on ðám sande (sabulo), Ex. 2, 12. Sume men secgen ðæt seó eá síe eást irnende on ðæt sond, and ðonne besince eft on ðæt sand, and ðǽr néh síe eft flówende up of ðám sande, Ors. 1. 1; Swt. 12, 20-23. Ða tódǽlaþ ðæt wæsmbǽre land and ðæt deádwylle sand ðe syððan líþsúþ on ðone gársecg qui dividit inter vivam terram et arenas jacentes usque ad oceanum, Swt. 26, 19. II. sand by the sea, sands, sea-shore :-- Sand sǽ arena maris, Ps. Spl. 77, 31. Sǽfaroþa sand. Cd. Th. 236, 18; Dan. 323. On sande on the shore of the Red Sea, 315, 5; Excd. 302. Nacan on sande, Beo. Th. 596; B. 295: 3796; B. 1896. Gewát him se hearda æfter sande sǽwong tredan, 3932; B. 1964. Ic wæs be sande sǽwealle neáh, Exon. Th. 471, 14; Rä. 61, 1. Swá swá hradu ýst windes scip tóbrycþ on ðám sandum neáh ðære byrig ðe Tarsit hátte, Ps. Th. 47, 6. [O. Sax. O. Frs. sand: O. H. Ger. sant arena, sabulum: Icel. sandr.]

Powiązane słowa: eolh-sand. sand