Secg

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es ;

secg

m. A man (used only in poetry) :--Secg oððe meówle man or maid, Exon. Th. 387, 15 ; Rä. 5, 5. Nis ǽnig eorl under lyfte, secg searoþoncol, 14, 16 ; Cri. 220. Se beorn, séfteádig secg, 309, 12 ; Seef. 56. Secg, lagucræftig mon, Beo. Th. 422 ; B. 208. Swylc sceolde secg wesan, þegen æt þearfe, 5410 ; B. 2708. Beówulf, sigoreádig secg, 2626 ; B. 1311. Ðǽr læg secg mænig, guma norþerna, Chr. 937 ; Erl. 112, 17. Secgas and gesíþas fóron tó gefeohte, Judth. Thw. 24, 22 ; Jud. 201. Seccas, Cd. Th. 124, 23 ; Gen. 2067. Wǽron æscwýgan, secggas ymb sigecwén síðes gefýsde. Elen. Kmbl. 519 ; El. 260. Róm-ware, secgas sigerófe, 93 ; El. 47. Ðá ic sǽbát gesæt mid mínra secga gedriht, Beo. Th. 1271 ; B. 633. [Laym. seg, sæg ; pl. segges : Piers P. segge : O. Sax. segg : Icel. seggr (poet.).]

Powiązane słowa: ambyht-, ǽrend-, sele-secg. secg