Stód

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

es ;

stód

n. A stud, a herd of horses :--Stood equartium, Wrt. Voc. i. 23, 10. Ic geann mínon heáhdeórhunton ðæs stódes ðe is on Colinga-hrycge, Cod. Dip. Kmbl. iii. 363, 25. Ic gean mínum wífe healfes ðæs stódes æt Trostingtúne and mínum geféran healfes ðe mé mid rídaþ, and fó mín wíf tó healfum ðe on wealde is, and mín dohter tó healfum, iO. H. Ger. stuot equaritia, grex equarum : Icel. stóð ; n. : Dan. stod.] -stod,stod

Powiązane słowa: 300, 28. Ðat stód ðe ic ðér habbe, Chart. Th. 574, 20. [Asse . . . thou come of lither stode, P. S. 201, 2. Þe sulve stottes in þe stode, O. and N. 495. The hors of thilke stood Devoureden the mannes blood, Gow. 3, 204, 19.