Tór

Zgodnie ze Słownikiem Staroangielskim:

tór

adj. Difficult, hard. Orm. 6350. Erueð (tor, MS. T.) for te paien, A. R. 108, 9. An honful ȝerden beoð erueð for te breken (arn tor to breken, MS. T.), 254, 2. Tor for to telle, Will. 1428. Toor, 5066. O. H. Ger. zuor-, zuir-, zuur-, zúr-: Icel. tor-]. tor

Powiązane słowa: tór-begete, -cirre [& tat iss harrd & strang & tor and hefiȝ lif to ledenn,