n. An animal, beast, cattle :-- Ǽlc cuce þing vel nýten animal : ǽlces kynnes nýten pecus, jumentum, Wrt. Voc. i. 22, 37, 38 : 78, 49. Réðe nýten feralis bestia, ii. 147, 54. Ðis nýten haec pecus, Ælfc. Gr. 9, 32 ; Som. 12, 10. Ðis nýten istud animal; ðyses nýtenes istius animalis; ðás níhtenu ista animalia, 15; Som. 18, 34-36. Swá nýten geworden eom ut jumentum factus sum, Ps. Spl. 72, 22. Sum nýten is ðe wé nemnaþ broc, Lchdm. i. 326, 11. Néten, Met. 20, 191. Niéten, Salm. Kmbl. 44; Sal. 22. Hé hine on his nýten (nétne, Lind.) sette, Lk. Skt. 10, 34. Nýtenu and deór fixas and fugelas God gesceóp on flǽsce bútan sáwle. Ða nýtenu hé lét gán álotene, and hé forgeaf ðám nýtenum gærs, Homl. Th. i. 276, 3-6. Men and nýtenu sweltaþ homines et jumenta morientur, Ex. 9, 19. Swá stunte nýtenu sicut bruta animalia, Coll. Monast. Th. 32, 19. Ða ungesceádwísan neótena, Bt. 14, 2 ; Fox 44, 21. Nétenu, 34, 11 ; Fox 152, 6. Ðám monnum ðe beóþ neátenum gelíce, 14, 1; Fox 42, 3. Lǽde seó eorþe forþ cuce nítenu, Gen. 1, 24. v, neát. niten