Spédig
Dicionário Anglo-Saxónico de Inglês Antigo de Bosworth & Toller - spédig
De acordo com o Dicionário de Inglês Antigo:
- spédig
- adj. I. having good speed, prosperous :-- Him féran gewát Abraham wíde óð ðæt hé tó Siem com síðe spédig (prosperous in travel], Cd. Th. 107, 3; Gen. 1783. II. having means, wealthy, opulent, rich in material wealth :-- Hé wæs swýðe spédig man on ðǽm ǽhtum ðe heora spéda on beóþ, ðæt is, on wildrum, Ors. 1, 1; Swt. 18, 8. Ic ne eom swá spédig (dives) ðæt ic mǽge bicgean mé wín, Coll. Monast. Th. 35, 17. Of spé[digre], of gestreónfulre sumptuosa, copiosa. Hpt. Gl. 491, 4. III. rich in, abounding in, abundant, copious :-- Mundbora meahtum spédig a protector abundant in power (God), Exon. Th. 143, 27; Gú. 667: 198, 14; Ph. 10: 305, 2; Fä. 82. Wæstmum spédig, Cd. Th. 169, 19; Gen. 2802. Mihtum spédge, 101, 25; Gen. 1687. Spédige, Ps. Th. 59, 5. IV. powerful (cf. ríce) :-- Spédig potens, Ps. Lamb. 77, 65. Hé on eorðan byþ eádig and spédig potens in terra erit, Ps. Th. 111, 2. Se sunu wæs sigorfæst, mihtig and spédig, Rood Kmbl. 299; Kr. 151. Mægena God, milde and spédig Deus virtutum, Ps. Th. 79, 14. Dǽdum spédig, 67, 18: 104, 7. [O. H. Ger. spuotig uber, efficax, brevis.]