1 stán-brycg
f. A stone bridge :-- Andlang bróces óð stánbrycge, súð from stánbrycge, Cod. Dip. Kmbl. iii. 429, 9-10. Andlang burnan óð hit cymþ ðér Blíðe út scýt; ðæt andlang Blíðan óð ða stánbriccge; ðæt eást of ðære bricgge, 421, 34. Ðis sint ða landgemǽre ... Ǽrest on stánbriccge; of stánbriccge eást onlang Temese, lithostratos, Wrt. Voc. i. 22, 6. stan-brycg