adj. I. firm, strong, stable, (a) of material things, lit. or fig. :-- Tǽceþ ús se torhta trumlícne hám, burhweallas beorhte scínaþ, Cd. Th. 282, 30; Sat. 294. Ða geseah ic gyldenne wíngeard trumlícne and fæstlícne vineam solidam auro miratus sum, Nar. 4, 28. Columnan swíde trumlice and fæste colmnnae solidae, 4, 21. (b) of non-material things :-- Seó ealde gesetness ys eall swá trumlíc, swá swá se Hǽlend sǽde on his hálgan godspelle, Jud. 15; Thw. 159, 29. Kyne-wyrðe rǽd and trumlíc, Anglia viii. 308, 33. Ðæt óðer líf ðætte fæstre beón scolde and trumlícre (stabilior]. Past. 52 ; Swt. 411, 1. II. hortatory, of exhortation :-- Hé ðam cyninge sende trumlíc ǽrendgewrit. Bd. 2, 17; S. 520, 19 note.