1 up-rihte
adv. I. uprightly, erectly :-- Mé þúhte ðæt mín sceáf árise and stóde uprihte, Gen. 37, 7. Mann ána gǽþ uprihte, Bt. 41, 6; Fox 254, 30: Homl. Skt. i. 1, 57. Ðá árás se cnapa and uprihte eode, 6, 41. II. right up, exactly overhead, in the zenith :-- Gǽð seó suntte uprihte (upp-, MS. P.) on ðam sumerlícan sunnstede on middæge, Lchdm. iii. 258, 15. up-rihte