Weá-mét[t]

De acordo com o Dicionário de Inglês Antigo:

e: -méttu(-o);

weá-mét[t]

indecl. f. Anger, wrath, passion, irascibility:--Se feórða heáfodleahter is weámét, Homl. Th. ii. 218, 21. Se feórða leahtor is weámét, ðæt se man náge his módes geweald, ac búton ǽlcere foresceáwnnge his yrsunge gefremaþ, 220, 12. Wé sceolon ofer-winnan weámétte mid wíslícum geðylde, 222, 21. Ne gerísaþ heom hræde weámétta, L. I. P. 10; Th. ii. 318, 32. [Cf. Heo weore god ȝif heo neore to wamed. Anan se he wes wrað wið eni he hine wolde slæn, Laym. 6368.] wea-mett