Á-drífan

According to the Old English Dictionary:

á-drífan

Add: I. to drive, cause to move (with violence):--Heó geseh niman hyre cild, and ádrífan ísene næglas þurh ðá handa, Hml. Th. i. 146, 11. II. to drive off, drive away:--Ic ádrífe depellar, Wrt. Voc. ii. 27, 68. Hé ðá hereláfe tó his lande ádráf, Ælfc. T. 9, 38. Hí ádrifon abigerant, An. Ox. 3654. Hié ðone cyning norþ ofer Temese ádrifon, Chr. 823; P. 60, 15. Ádrífende pellentes, Wrt. Voc. ii. 92, 63. Ádrifen, bewered wǽre arceretur, 3, 52. Ádrifen elim(in)atus, 76, 58. Ádrifene eliminate, 96, 17. Hæfde hine Penda ádrifenne, Chr. 658; P. 32, 6. II a. with words further marking removal, (1) áweg:--Hí hine áweg ádrifon, Bl. H. 221, 22: Chr. 1086; P. 222, 3. Is áweg ádrifen explodatur, Wrt. Voc. ii. 32, 71. (2) fram:--Ðú mé ádrífest from earde mínum, Gen. 1032. Gif gé mé fram ádrýfaþ (expellitis), Coll. M. 29, 23. Ðú ús ádrife fram dóme repulisti nos, Ps. Th. 107, 10. Se fugel ádráf ealle ðá óþre fuglas fram ðǽm líchoman, Shrn. 57, 3. Fram ádreofon abegerunt, Wrt. Voc. ii. 82, 73. Ádríf hí fram ðé, Bt. 7. 2; F. 18, 9. Hí sýn fram ðínre handa ádrifene de manu tua expulsa sunt, Ps. Th. 87, 5. (3) heonon:--Ðá man mæg mid fæstenum heonon ádrífan, Dóm. L. 30, 46. (4) of:--Hé his bróðer ádráf of éðele, Chr. 380; P. 11, 10: Sat. 201: Bo. 18. Gif man folan of ádrífe, Ll. Th. i. 72, 1. Ðæt hé ðæt deófol of men ádrífe, Bl. H. 43, 23. Hí woldon heora kynehláford of his cyneríce ádrífan, Chr. 1075; P. 211, 20: Sat. 174. Se frumstól ðe hié of ádrifen wurdon, Gen. 964. (5) út:--Út ádriofan arcebant, Wrt. Voc. ii. 9, 28. Ðá heretohan ðe hí ǽr út ádrifon, hí woldon eft út ádrifan for hiora oferméttum, Bt. 16, 2; F. 50, 11. Ýð út feor ádráf on Wendelsǽ wígendra scola, Met. 26, 30. Ðæt Egypti ádrifen Moyses út, Ors. 1, 5; S. 34, 16. Út ádrífende explodens, An. Ox. 17, 22. Út ádrifenum explosis, út ádrifenre explosa, Wrt. Voc. ii. 32, 14, 15. [Goth. us-dreiban: O. H. Ger. ar-tríban expellere, repudiare.] a-drifan