Á-wédan

According to the Old English Dictionary:

á-wédan

Add: I. to go mad :-- Sé þe þurh sleápleáste áwét freneticus, Wrt. Voc. i. 75, 60. Þæs mannes sunu áwédde, Shrn. 97, 15. Se cyng áwédde þe hine cwellan hét, and ealle þá hǽþenan bisceopas áwéddan and swulton, 121, 3-5. Ðá swín ealle áwéddan, Hml. S. 17, 194. Ðá wearð Decius mid feóndlicum gáste áwéd, Hml. Th. i. 434, 7, 9: ii. 510, 28. His dohtor is áwédd, 110, 28. Drihten mihte hire áwéddan dohtor gehǽlan, 114, 7. I a. of pestilence, to rage :-- Tó ðám swíðe áwédde se cwealm, Hml. Th. ii. 126, 18. II. to be mad :-- Áuoeded insanit, Jn. L. R. 10, 20. a-wedan