1 DYTTAN
p. de; pp. ed To DIT, close or shut up; opprĭmĕre, occlūdĕre, obtūrāre :-- Ongunnon ða Fariséi his mūþ dyttan cæpērunt Pharisæi os ejus opprĭmĕre, Lk. Bos. 11, 53. Anlíc nædran seó dytteþ hyre eáran secundum similitūdĭnem serpentis obtūrantis aures suas, Ps. Th. 57, 4. [Laym, dutte, p. pl. stopt: Orm. dittenn to shut, stop: O. Nrs. ditta rimas occlūdĕre, Rask Hald.] DER. for-dyttan. dyttan