Eaþelíce

According to the Old English Dictionary:

eaþelíce

Add: I. cf. eáþe; adv. I. 1:-- Se mihte hine eft árǽran eáðelíce tó lífe, Hml. A. 67, 39: 107, 152: 109, 239. On sumre stówe se hróf wæs ꝥ man mihte eáþelíce mid heáfde gehrínan, Bl. H.207, 23. II. cf. eáþe; I. 2:--Eáþelíce facile, Wülck. Gl. 252, 2. Ne sý him nó eáþelíce þæs infæres getíðod non ei facilis tribuatur ingressus, R. Ben. 97, 4. Hwænne þú eáðelícost miht tó þam folce becuman Hml. A. 110, 257. III. cf. eáþe; I. 3:--Ꝥ hié þe eáþelícor and þe wysumlícor þá myclan byrðenne áberan mihton, Bl. H. 135, 7. IV. fickly, weakly. II:--Hí geáðelíce (cf. (?) geáþ; but for form cf. gearfoþe under earfoþe) forléton Godes gesetnysse fecerunt malum in conspectu Domini, Jud. 3, 7. [v. N. E. D. eathly. O. H. Ger. óð-líhho.] v. íþelíce. eaþe-lice,eaðelice,eaþelice

Related words: eáþe-lic;