Gærs

According to the Old English Dictionary:

gers, græs, es;

GÆRS

n. GLASS, a blade of grass, herb, hay; grāmen, herba, fænum :-- Gærs vel wyrt herba, Ælfc Gr. 4; Som. 3, 20 : Jn. Bos. 6, 10. Híg and gærs hay and grass, Andr. Kmbl. 76; An. 38 : Bt. Met. Fox 20, 196; Met. 20. 98. Gyf he máran gærses beþyrfe if he need more grass, L. R. S. 4; Th. i. 434, 17. Seó eorþe wæstm beraþ, ǽrest gærs, syððan ear, syððan fulne hwǽte on ðam eare terra fructĭfĭcat, primum herbam, deinde spicam, deinde plēnum frumentum in spica, Mk. Bos. 4, 28 : Gen. 1, 11 : Num. 22, 4. Ðá he hét ða menegu ofer ðæt gærs hí sittan cum jussisset turbam discumbĕre sŭper fænum, Mt. Bos. 14, 19 : Ps. Sp1. 105, 20. Ofer gærsa cíþas sŭper grāmĭna, Deut. 32, 2. [R. Brun. gres : Laym. græs, gras : Orm. gresess herbs : Scot. gers, gerss, gyrs : O. Sax. gras, n : Frs. gerz : O. Frs. gers, gres, n : Dut. Ger. gras, n : M. H. Ger. O. H. Ger. gras, n : Goth. gras, n : Dan. græs, n : Swed. gräs, n : Icel. gras, n.] gærs