Ge-þreátian
Bosworth & Toller Anglo-Saxon Old English Dictionary - ge-þreátian
According to the Old English Dictionary:
- ge-þreátian
- Add: I. to press, oppress, afflict :-- Þæs middaneard is for miclum geswenct and mid manegum earfoðnyssum yfele geþreátod, Hml. S. 28, 166. Þeód wæs oflysted metes ... hungre wǽron þearle geþreátod, An. 1117. II. to press, urge, force to do something :-- Sua chuá ðec genédes l geðreátas (angariaberit) míle straedena. Mt. L. 5, 41. Geþreátod and geníded invitus, Wrt. Voc. ii. 44, 59. (1) with prep, to force to (tó) an action :-- Ðonne ús se deáð tó forðsíðe geðreátað, Hml. Th. i. 414, 31. Gif mon ceorles mennen tó nédhǽmde geþreáteð, Ll. Th. i. 78, 12. Gif mon wífmon tó niédhǽmde geþreátige, 18. Þæt hí ðá crístenan tó heora mánfullum offrungum geðreátodon, Hml. Th. i. 434, 5. (2) with clause :-- Nǽfre þú geþreátast þínum beótum, ne wíta þæs fela gegearwast, þæt ic þeódscipe þínne lufie, Jul. 176. III. to repress. (1) the object a person, restrain, correct :-- Þone earman ne magon his iermða geðreátigan and geeáðmédan pauperis elationem nec illata paupertas inclinat, Past. 183, 15. Ðá ðe beóð swá áheardode on unryhtwísnesse ðæt hí mon ne mæg mid nánre ðreáunge geðreátian (cf. mid nánre swingellan gebétan neque per flagella corrigere, 9) qui flagella contemnunt, 263, 5. Swelce sió geðyld hæbbe ðæt mód geðreátod and gecafstrod quando animum patientia intra se frenare compellit, 218, 22. (2) the object a thing :-- Swá se lég wearð geðreátod þurh Sanctes Martines gebedu ꝥ hé nǽnigum óðrum ærne sceþþan ne mihte, Bl. H. 221, 15. Wæteregesa sceal geþýd and geþreátod liþra wyrðan, An. 436. IV. to rebuke, reprove :-- Geðreátas l forcýðas increpat, Mt. p. 19, 11: arguit, 12. Giðreátað, Jn. R. 8, 46. Geðreádas, Lk. p. 6, 15. Geðreadade increpauit, Mt. L. 8, 26: 20, 31. Geðreátadon, 19, 13. Giðreáta (geðreát, L.) increpa, Lk. R. 19, 39. Geðreádtaige increpare, Mk. L. 8, 32. Ðæt se earma úpáhafena sié mid his wordum geðreátod and gescended ne in paupere elationem feriat, Past. 183, 14. Geðreátad increpata. Lk. p. 6, 9. Bið geðreátad arguitur, Mk. p. 4, 2. ¶ strongforms of the participle occur in the Lindisfarne Gospels :-- Wéron geðreátne, Mt. L. 20, 31. Wéron geðreáten increpantur, Mk. p. 3, 15. Geðreátnum increpatis, 2, 17. ge-þreatian