Hagal
Bosworth & Toller Anglo-Saxon Old English Dictionary - hagal
According to the Old English Dictionary:
(
- hagal
- -ol, -ul). Add: [m. and] n. (I. hawl (v. N. E. D. hail) :-- 'Ic sende micelne hagol . . . sweltað ealle þá þing þe úte beóð and se hagol him onufan fealð.' . . . Drihten sende hagul, Ex. 9, 18-23. Eall þæt se hagol lǽfde, 10, 15. Ic ásende ǽlcne untíman, þæt bið egeslíce greát hagol, sé fordéð eówre wæstmas . . . , Wlfst. 297, 7. On hagule in pruina, Bl. Gl. I a. n. A hailstone: -- Hé ásendeþ gycelstán his swá swá hagalu (buccellas), Ps. L. 147, 17. II. a hail-storm: -- Smelt hagol imber serotinus, Kent. Gl. 560. Hagelum l scúrum imbribus, An. Ox. 360. hagal