Ísen

According to the Old English Dictionary:

ísen

n. Add: I. iron :-- Glád hit on þǽm scyllum swelce hit wǽre sméðe ísen, Ors. 4, 6; S. 174, 8. Grǽghǽwe ísene ferrugine, Wrt. Voc. ii. 35, 34. Gewyrme mid háte glówende ísene, Lch. ii. 236, 32 : 218, 24. Hié him wǽpeno worhton þá þe ísen hæfdon, Ors. 4, 13 ; S. 210, 25. II. an implement, a tool, & c. , made of iron :-- Þá rǽsde forð þæt ísen (íren, head of a hatchet) of þám hylfe, Gr. D. 113, 26. Aðamans mon mid náne ísene ceorfan ne mæg, Past. 271, 3. Ðæt ísen ðæt hié men mid lácnian sculdon, 364, 10. Hé teáh ꝥ ísen (cf. þás hringan, 66) úp, Hml. S. 21, 69. Hét se kyning lecgan háte ísena under his nacodum fótum, ac arn wæter úp and célde þá ísena, 36, 392. v. bærn-, brǽd-, ceorfing-, mearc-, mynet-, screádung-, snid-ísen. isen

Related words: l. ferrum