Ísen

According to the Old English Dictionary:

ísen

adj. Add: -- ísen randbeág ferrews umio, Wrt. Voc. ii. 147, 79. p ísene tol, Gr. D. 114, i. Hié námon treówu and slógon on óþerne ende monige scearpe ísene næglas, Ors. 4, l; S. 158, 5. Hwset ylst þú us on sn. iþþan þínre búton ísene fyrspearcan (ferreas scintillas), Coll. M. 3-a 5- isen