Læs

According to the Old English Dictionary:

læs

l. lǽs, and in last citation þinga for þing, and add: I. adv. or conj. :-- Næfð nán man tó þæs hál eágan þæt hé ǽni hwíle mage lócigan ongeán þas UNCERTAIN sunnan þe wé hǽr geseóð, and húru þæs þe lǽs (all the less) gyf heó hefð unhále, Solil. H. 35, 1. Hys mé lyst swá læng swá lǽs, 36, 17. Ðú hǽtst mé forlǽtan þá unrótnesse, ðý lǽst ic . . . þý mettrumra sí, 49, 1. Þe lǽste ( = lǽs þe) gehremde ne offenderet, An. Ox. 3675. Þe lǽste (ne forte) beó gemétt bróþor ásolcen, Angl. xiii. 434, 982. II. as subst. :-- Ic oft wíscte ꝥ hyra lǽs wǽre swá gewinfulra, Nar. 2, 29. læs